Ενώ οι νεκροί στην Τουρκία και τη Συρία έχουν ξεπεράσει, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, τον αριθμό των 15.000 εκφράζονται φόβοι ότι ο αριθμός αυτός θα είναι απλώς ένα κλάσμα σε σχέση με τον τελικό απολογισμό.
Για παράδειγμα, ο κορυφαίος Τούρκος καθηγητής σεισμολόγος – γεωφυσικός μηχανικός Δρ Οβγκούν Αχμέτ Ερτζάν έχει ήδη επισημάνει ότι κάτω από τα ερείπια βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι για τους οποίους κάθε ημέρα που περνά χάνεται η ελπίδα.
Ακόμη, σε μια σειρά από αναρτήσεις του στο twitter επισημαίνει πάρα πολλά προβλήματα σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί. Αρχικά σημειώνει τις προβληματικές κατασκευές γράφοντας χαρακτηριστικά ότι τα κτίρια είναι χειρότερα και από την εποχή των Χετταίων.
Αυτό που όμως έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία είναι η προειδοποίηση του ότι οι περιοχές που επλήγησαν πρέπει να εγκαταλειφθούν και οι νέες πόλεις να γίνουν στις παρυφές των βουνών.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στις αναρτήσεις του
6.000 κτίρια καταστράφηκαν. Είναι 48 χιλιάδες καταστροφές από 8 διαμερίσματα σε 4 ορόφους. 192 χιλιάδες άνθρωποι από τους 4 παρέμειναν κάτω από τα ερείπια. 8 χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν. 184 χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Το ποσοστό αποκατάστασης είναι 1 άτομο στα 25. Από τους υπόλοιπους, έχουμε μόνο το 5% από αυτούς εν ζωή, δηλαδή 92 άτομα. Φοβάμαι.
Κραυγές ακούγονται από το Hatay και το Adıyaman, που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Παρακαλώ, πολιτικοί, στείλτε διασώστες εκεί αντί να μας διακόπτετε και να μιλάτε για ώρες στην τηλεόραση και να αναφέρετε τον αριθμό των νεκρών. Σήμερα δεν είναι η μέρα για να σώσετε την πολιτική σας.
Το 20% των καταρρεύσεων προέρχονται από το έδαφος και το 80% οφείλονται σε δομικές ελλείψεις. Τόσο το έδαφος όσο και η κατασκευή πρέπει να είναι ανθεκτικά.
Το σημαντικό δεν είναι να το σώσουμε κάτω από τα ερείπια, αλλά να υψώσουμε κατασκευές που δεν θα καταρρεύσουν. Αυτό απαιτεί ισχυρή οικονομία και πίστη στην επιστήμη. Αν τα χρήματα που εξοικονομήθηκαν στο ταμείο για τους σεισμούς γίνονταν ισχυρότερα για τους φτωχούς αντί για διπλό δρόμο, οι θάνατοι θα ήταν λιγότεροι.
Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στην επαρχία. Κτίρια χειρότερα από την περίοδο των Χετταίων, που δεν ήταν καν ανθεκτικά στο Μ5, μπορεί να είχαν καταστραφεί και οι χωρικοί και τα ζώα στις στέγες να χάθηκαν. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανείς να φτάσει εκεί. Ο σεισμός ήταν τεράστιος, παρασύρθηκε σε 47 δευτερόλεπτα. Τι έπαθαν οι νεκροί;
Παρά τους κανονισμούς για τους σεισμούς που θεσπίσαμε το 2007 και το 2017, αυτή είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω τέτοια καταστροφή στα 53 χρόνια εμπειρίας μου από τον σεισμό. Μία λύση? Τα Ιδρύματα Επιθεώρησης Κτιρίων θα πρέπει να μετατραπούν σε Οργανισμό Επιθεώρησης Εδάφους, αλλά και σε ασφαλιστική εταιρεία.
Δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι μέτριας ζημιάς κατασκευές που ενισχύθηκαν στον σεισμό Adapazarı του 1967 κατέρρευσαν με τον σεισμό του Gölcük του 1999. Μην κάνετε το ίδιο λάθος! Ας μην το εφαρμόσουμε σε κτίρια που τραυματίστηκαν στον σεισμό του κόμβου Kahramanmaraş. Κάθε κατασκευή που είναι τραυματισμένη ή κουρασμένη θα πρέπει να κατεδαφιστεί και να αφαιρεθεί.
Το καταλληλότερο μέρος για τις νέες κατασκευές που θα κατασκευαστούν θα πρέπει να είναι στις πλαγιές των βουνών, όπως στους οικισμούς των Αρχαίων Πολιτισμών της Ανατολίας.
Οι ασφαλέστερες πόλεις της Τουρκίας όσον αφορά τους σεισμούς: Ικόνιο, Καραμάν, Αρτβίν, Ρίζε, Τραπεζούντα, Ορντού, Γκιρεσούν, Γιόζγκατ, Σαμψούντα, Σνοπ, Κασταμονού, Μπαρτίν, Κιρκλαρελί, Κιρίκαλε, Κιρσεχίρ, Ακσαράι, Νίγντε, Μαρντίν, Σιρνάκ, Σίρτ, Μπάτμαν, Ardahan, Mersin, Antalya.
Από Hellas Journal