ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ΣΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Κυρίες και κύριοι, επίσημοι προσκεκλημένοι,
εκ μέρους της Ο.Κ.Ο.Ε εκφράζω την ευαρέσκειά μας και τις θερμές μας ευχαριστίες προς τον δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο Αγίας Παρασκευής και στα στέλέχη του δήμου, που είχαν την ευαισθησία να ονομάσουν την παρούσα πλατεία, πλατεία Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν Ελληνοκύπριος αγωνιστής, που γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 26 Φεβρουαρίου 1938 ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μιλτιάδη.
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από τη Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη. Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο. Ήταν συνεπώς ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί. Επίσης κουβαλούσε 3 γεμιστήρες γεμάτες.
Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία και η δίκη ορίζεται για τις 25 Φεβρουαρίου. Στη δίκη του ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του:
Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.
Είναι γνωστό το σημείωμά του προς τους συμμαθητές του, που μεταξύ άλλων έλεγε:
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές».
******************
Ο Ευαγόρας στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει:
Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης μαζί με τον υπαρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Κυριάκο Μάτση και τους άλλους ήρωες του 1955-1959, αποτελούν την ιστορική συνέχεια των αγώνων του ελληνισμού για την ελευθερία και τις πανανθρώπινες αξίες της τιμής και αξιοπρέπειας.
Στις μέρες μας, όπου η ευαισθησία για ζητήματα που αφορούν αυτές τις αξίες έχει περιοριστεί, η ενσυνείδητη θυσία του Ευαγόρα Παλληκαρίδη για την ελευθερία αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για όλους μας, πολιτικούς ηγέτες, στελέχη κομμάτων, αλλά και για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά και κυρίως για τους νέους .
Η Κύπρος και η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζουν τους λεονταρισμούς, τις απειλές, τις παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου τους και τις συνεχείς απροκάλυπτες προκλήσεις από την πολιτική στρατιωτική ηγεσία της γείτονος Τουρκίας.
Ας γνωρίζουν οι γείτονές μας ότι η ιστορία μας είναι διάσπαρτη από ήρωες, και ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παλέψουν και να θυσιαστούν για την διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, όπως έπραξε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Αιωνία του η μνήμη- Αθάνατος
Γιώργος Συλλούρης
Πρόεδρος της Ο.Κ.Ο.Ε